omgaan

Dutch

Etymology 1

From om +‎ gaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌɣaːn/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: om‧gaan

Verb

omgaan

1. (ergative) to go around
2. (ergative, of time) to pass
3. (used with met) to handle, to cope, to deal
4. (used with met) to associate socially

Inflection

Inflection of omgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	omgaan
past singular	ging om
past participle	omgegaan
infinitive	omgaan
gerund	omgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga om	ging om	omga	omging
2nd person sing. (jij)	gaat om	ging om	omgaat	omging
2nd person sing. (u)	gaat om	ging om	omgaat	omging
2nd person sing. (gij)	gaat om	gingt om	omgaat	omgingt
3rd person singular	gaat om	ging om	omgaat	omging
plural	gaan om	gingen om	omgaan	omgingen
subjunctive sing.1	ga om	ginge om	omga	omginge
subjunctive plur.1	gaan om	gingen om	omgaan	omgingen
imperative sing.	ga om
imperative plur.1	gaat om
participles	omgaand	omgegaan
1) Archaic.

Derived terms

• omgang

Etymology 2

From om- +‎ gaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔmˈɣaːn/
• Hyphenation: om‧gaan
• Rhymes: -aːn

Verb

omgaan

1. (transitive, dated) to go around completely

Inflection

Inflection of omgaan (strong class 7, irregular, prefixed)
infinitive	omgaan
past singular	omging
past participle	omgaan
infinitive	omgaan
gerund	omgaan n
	present tense	past tense
1st person singular	omga	omging
2nd person sing. (jij)	omgaat	omging
2nd person sing. (u)	omgaat	omging
2nd person sing. (gij)	omgaat	omgingt
3rd person singular	omgaat	omging
plural	omgaan	omgingen
subjunctive sing.1	omga	omginge
subjunctive plur.1	omgaan	omgingen
imperative sing.	omga
imperative plur.1	omgaat
participles	omgaand	omgaan
1) Archaic.

Anagrams

• gaan om