onderhuren

Dutch

Etymology 1

From onder +‎ huren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔn.dərˌɦy.rə(n)/
• Hyphenation: on‧der‧hu‧ren

Verb

onderhuren

1. (transitive) to sublet, to sublease

Inflection

Conjugation of onderhuren (weak, separable)
infinitive	onderhuren
past singular	huurde onder
past participle	ondergehuurd
infinitive	onderhuren
gerund	onderhuren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	huur onder	huurde onder	onderhuur	onderhuurde
2nd person sing. (jij)	huurt onder	huurde onder	onderhuurt	onderhuurde
2nd person sing. (u)	huurt onder	huurde onder	onderhuurt	onderhuurde
2nd person sing. (gij)	huurt onder	huurde onder	onderhuurt	onderhuurde
3rd person singular	huurt onder	huurde onder	onderhuurt	onderhuurde
plural	huren onder	huurden onder	onderhuren	onderhuurden
subjunctive sing.1	hure onder	huurde onder	onderhure	onderhuurde
subjunctive plur.1	huren onder	huurden onder	onderhuren	onderhuurden
imperative sing.	huur onder
imperative plur.1	huurt onder
participles	onderhurend	ondergehuurd
1) Archaic.

Etymology 2

From onder- +‎ huren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈɦy.rə(n)/
• Hyphenation: on‧der‧hu‧ren
• Rhymes: -yrən

Verb

onderhuren

1. (transitive) to sublet or sublease in secret

Inflection

Conjugation of onderhuren (weak, prefixed)
infinitive	onderhuren
past singular	onderhuurde
past participle	onderhuurd
infinitive	onderhuren
gerund	onderhuren n
	present tense	past tense
1st person singular	onderhuur	onderhuurde
2nd person sing. (jij)	onderhuurt	onderhuurde
2nd person sing. (u)	onderhuurt	onderhuurde
2nd person sing. (gij)	onderhuurt	onderhuurde
3rd person singular	onderhuurt	onderhuurde
plural	onderhuren	onderhuurden
subjunctive sing.1	onderhure	onderhuurde
subjunctive plur.1	onderhuren	onderhuurden
imperative sing.	onderhuur
imperative plur.1	onderhuurt
participles	onderhurend	onderhuurd
1) Archaic.