ongodsdienstig

Dutch

Etymology

From on- +‎ godsdienstig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.ɣɔtsˈdin.stəx/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: on‧gods‧dien‧stig

Adjective

ongodsdienstig (comparative ongodsdienstiger, superlative ongodsdienstigst)

1. irreligious

   Ze groeide op in een ongodsdienstig huishouden. ― She grew up in an irreligious household.

   De samenleving wordt steeds ongodsdienstiger. ― Society is becoming increasingly irreligious.

   Van alle steden in het land is deze het ongodsdienstigst. ― Of all the cities in the country, this is the most irreligious.

Inflection

Declension of ongodsdienstig
uninflected	ongodsdienstig
inflected	ongodsdienstige
comparative	ongodsdienstiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ongodsdienstig	ongodsdienstiger	het ongodsdienstigst het ongodsdienstigste
indefinite	m./f. sing.	ongodsdienstige	ongodsdienstigere	ongodsdienstigste
	n. sing.	ongodsdienstig	ongodsdienstiger	ongodsdienstigste
	plural	ongodsdienstige	ongodsdienstigere	ongodsdienstigste
definite		ongodsdienstige	ongodsdienstigere	ongodsdienstigste
partitive		ongodsdienstigs	ongodsdienstigers	—

Derived terms

• ongodsdienstigheid