ontluizen

Dutch

Etymology

From luis (“louse”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈlœy̯.zə(n)/

• audio

  (file)

• Rhymes: -œy̯zən

Verb

ontluizen

1. to delouse

Inflection

Conjugation of ontluizen (weak, prefixed)
infinitive	ontluizen
past singular	ontluisde
past participle	ontluisd
infinitive	ontluizen
gerund	ontluizen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontluis	ontluisde
2nd person sing. (jij)	ontluist	ontluisde
2nd person sing. (u)	ontluist	ontluisde
2nd person sing. (gij)	ontluist	ontluisde
3rd person singular	ontluist	ontluisde
plural	ontluizen	ontluisden
subjunctive sing.1	ontluize	ontluisde
subjunctive plur.1	ontluizen	ontluisden
imperative sing.	ontluis
imperative plur.1	ontluist
participles	ontluizend	ontluisd
1) Archaic.

Derived terms

• ontluizing