orakçı
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Ottoman Turkish اوراقجی (orakcı, “reaper”), equivalent to orak (“sickle”) + -çı.
Noun[edit]
orakçı (definite accusative orakçıyı, plural orakçılar)
Declension[edit]
Derived terms[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “orakçı”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3626