ordentelijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From ordenen (“to order, tidy”) + -lijk, with irregular -te- interfixed.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
ordentelijk (comparative ordentelijker, superlative ordentelijkst)
Inflection[edit]
Declension of ordentelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | ordentelijk | |||
inflected | ordentelijke | |||
comparative | ordentelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | ordentelijk | ordentelijker | het ordentelijkst het ordentelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | ordentelijke | ordentelijkere | ordentelijkste |
n. sing. | ordentelijk | ordentelijker | ordentelijkste | |
plural | ordentelijke | ordentelijkere | ordentelijkste | |
definite | ordentelijke | ordentelijkere | ordentelijkste | |
partitive | ordentelijks | ordentelijkers | — |