organarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From organum (musical instrument) +‎ -ārius.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

Latin Wikipedia has an article on:
Wikipedia la

organārius m (genitive organāriī or organārī); second declension

  1. a musical-instrument maker
    • 330 CE – 400 CE, Ammianus Marcellinus, Res Gestae 28.1.8:
      ut hi, quos suspectati sunt, ilico rapti conpingerentur in vincula, organarius Sericus et Asbolius palaestrita et aruspex Campensis.
      that those whom they suspected should at once be seized and put in prison. The accused were an organ-builder​ Sericus, a wrestler​ Asbolius, and a soothsayer Campensis.

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative organārius organāriī
Genitive organāriī
organārī1
organāriōrum
Dative organāriō organāriīs
Accusative organārium organāriōs
Ablative organāriō organāriīs
Vocative organārie organāriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References[edit]

  • organarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • organarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.