panikeren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Probably borrowed from French paniquer. Equivalent to paniek + -eren.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
panikeren
- (intransitive, chiefly Belgium) to panic
Inflection[edit]
Conjugation of panikeren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | panikeren | |||
past singular | panikeerde | |||
past participle | gepanikeerd | |||
infinitive | panikeren | |||
gerund | panikeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | panikeer | panikeerde | ||
2nd person sing. (jij) | panikeert | panikeerde | ||
2nd person sing. (u) | panikeert | panikeerde | ||
2nd person sing. (gij) | panikeert | panikeerde | ||
3rd person singular | panikeert | panikeerde | ||
plural | panikeren | panikeerden | ||
subjunctive sing.1 | panikere | panikeerde | ||
subjunctive plur.1 | panikeren | panikeerden | ||
imperative sing. | panikeer | |||
imperative plur.1 | panikeert | |||
participles | panikerend | gepanikeerd | ||
1) Archaic. |