plek

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Afrikaans[edit]

Etymology[edit]

From Dutch plek, from Middle Dutch plecke, from Old Dutch *plekka (mark, spot, place), from Proto-Germanic *plakjō (spot, stain).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /plɛk/, (Transvaal dialect) /plæk/
  • (file)

Noun[edit]

plek (plural plekke)

  1. a spot
  2. a place

Derived terms[edit]

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From Middle Dutch plecke, from Old Dutch *plekka (mark, spot, place), from Proto-West Germanic *plakkju, from Proto-Germanic *plakjō (spot, stain). Cognate with Middle Low German plecke (spot, mark), English pleck (spot, place). More at English pleck.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

plek f (plural plekken, diminutive plekje n)

  1. spot, place
    Dit is mijn favoriete plek in het park.
    This is my favorite spot in the park.
    We hebben een plek nodig om ons kamp op te zetten.
    We need a place to set up our camp.
    Ze vond een rustige plek om te lezen.
    She found a quiet spot to read.
  2. bruise

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Afrikaans: plek
  • Berbice Creole Dutch: pleke
  • Jersey Dutch: pläk
  • Negerhollands: plek, ple, api, wat plek
  • Skepi Creole Dutch: plaik

Anagrams[edit]