podmawiacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From podmawiać + -acz. First attested in 1743–1745.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
podmawiacz m pers
- (obsolete) person who tricks someone into something; convincer; smooth talker; trickster (Is there an English equivalent to this definition?)
- Synonym: podmówca
Declension[edit]
Declension of podmawiacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | podmawiacz | podmawiacze |
| genitive | podmawiacza | podmawiaczy |
| dative | podmawiaczowi | podmawiaczom |
| accusative | podmawiacza | podmawiaczy |
| instrumental | podmawiaczem | podmawiaczami |
| locative | podmawiaczu | podmawiaczach |
| vocative | podmawiaczu | podmawiacze |
Related terms[edit]
adjective
- (obsolete) podmowny
nouns
verbs
References[edit]
- ^ Paweł Kupiszewski (29.11.2018) “PODMAWIACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading[edit]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 377