praebitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of praebeō

Participle[edit]

praebitus (feminine praebita, neuter praebitum); first/second-declension participle

  1. proffered
  2. provided

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praebitus praebita praebitum praebitī praebitae praebita
Genitive praebitī praebitae praebitī praebitōrum praebitārum praebitōrum
Dative praebitō praebitō praebitīs
Accusative praebitum praebitam praebitum praebitōs praebitās praebita
Ablative praebitō praebitā praebitō praebitīs
Vocative praebite praebita praebitum praebitī praebitae praebita

References[edit]

  • praebitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praebitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praebitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.