praemuniens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of praemūniō.
Participle[edit]
praemūniēns (genitive praemūnientis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | ||
Genitive | praemūnientis | praemūnientium | |||
Dative | praemūnientī | praemūnientibus | |||
Accusative | praemūnientem | praemūniēns | praemūnientēs praemūnientīs |
praemūnientia | |
Ablative | praemūniente praemūnientī1 |
praemūnientibus | |||
Vocative | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia |
1When used purely as an adjective.