pronus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ido[edit]

Verb[edit]

pronus

  1. conditional of pronar

Latin[edit]

Etymology[edit]

From adverbial form of prō (forward). Compare Ancient Greek πρᾱνής (prānḗs)/ πρηνής (prēnḗs).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

prōnus (feminine prōna, neuter prōnum); first/second-declension adjective

  1. turned forward, inclined, leaning, hanging
  2. bent over, bending, stooping
  3. prone, face down

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative prōnus prōna prōnum prōnī prōnae prōna
Genitive prōnī prōnae prōnī prōnōrum prōnārum prōnōrum
Dative prōnō prōnō prōnīs
Accusative prōnum prōnam prōnum prōnōs prōnās prōna
Ablative prōnō prōnā prōnō prōnīs
Vocative prōne prōna prōnum prōnī prōnae prōna

Antonyms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: pron
  • English: prone
  • Italian: prono
  • Portuguese: prono
  • Spanish: prono

References[edit]

  • pronus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pronus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • pronus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • pronus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.