prospecte
Jump to navigation
Jump to search
See also: prospecté
Catalan[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Latin prospectus. First attested in 1839.[1]
Noun[edit]
prospecte m (plural prospectes)
References[edit]
- ^ “prospecte”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading[edit]
- “prospecte” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “prospecte” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “prospecte” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French[edit]
Verb[edit]
prospecte
- inflection of prospecter:
Latin[edit]
Participle[edit]
prōspecte
References[edit]
- “prospecte”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prospecte in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese[edit]
Verb[edit]
prospecte
- inflection of prospectar:
Spanish[edit]
Verb[edit]
prospecte
- inflection of prospectar:
Categories:
- Catalan terms borrowed from Latin
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan lemmas
- Catalan nouns
- Catalan countable nouns
- Catalan masculine nouns
- French non-lemma forms
- French verb forms
- Latin non-lemma forms
- Latin participle forms
- Portuguese non-lemma forms
- Portuguese verb forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms