reinur

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Faroese[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse hreinn, from Proto-Germanic *hrainiz, from Proto-Indo-European *krey-.

Adjective[edit]

reinur (comparative reinari, superlative reinastur)

  1. clean

Declension[edit]

reinur a1
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) reinur rein reint
Accusative (hvønnfall) reinan reina
Dative (hvørjumfall) reinum reinari reinum
Genitive (hvørsfall) (reins) (reinar) (reins)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) reinir reinar rein
Accusative (hvønnfall) reinar
Dative (hvørjumfall) reinum
Genitive (hvørsfall) (reina)
Weak adjectival inflection of reinur
Singular (eintal) m f n
Nominative (hvørfall) reini reina reina
Accusative (hvønnfall) reina reinu
Dative (hvørjumfall)
Genitive (hvørsfall)
Plural (fleirtal) m f n
Nominative (hvørfall) reinu
Accusative (hvønnfall)
Dative (hvørjumfall)
Genitive (hvørsfall)


Derived terms[edit]

Related terms[edit]