roestig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch roestich. Equivalent to roest (“rust”) + -ig (“-y”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
roestig (comparative roestiger, superlative roestigst)
Inflection[edit]
Declension of roestig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | roestig | |||
inflected | roestige | |||
comparative | roestiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | roestig | roestiger | het roestigst het roestigste | |
indefinite | m./f. sing. | roestige | roestigere | roestigste |
n. sing. | roestig | roestiger | roestigste | |
plural | roestige | roestigere | roestigste | |
definite | roestige | roestigere | roestigste | |
partitive | roestigs | roestigers | — |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Afrikaans: roestig