rozłamać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From roz- +‎ łamać.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rɔzˈwa.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -amat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ła‧mać

Verb[edit]

rozłamać pf (imperfective rozłamywać)

  1. (transitive, reflexive) to break apart, to break up

Conjugation[edit]

Conjugation of rozłamać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozłamać
future tense 1st rozłamię rozłamiemy
2nd rozłamiesz rozłamiecie
3rd rozłamie rozłamią
impersonal rozłamie się
past tense 1st rozłamałem,
-(e)m rozłamał
rozłamałam,
-(e)m rozłamała
rozłamałom,
-(e)m rozłamało
rozłamaliśmy,
-(e)śmy rozłamali
rozłamałyśmy,
-(e)śmy rozłamały
2nd rozłamałeś,
-(e)ś rozłamał
rozłamałaś,
-(e)ś rozłamała
rozłamałoś,
-(e)ś rozłamało
rozłamaliście,
-(e)ście rozłamali
rozłamałyście,
-(e)ście rozłamały
3rd rozłamał rozłamała rozłamało rozłamali rozłamały
impersonal rozłamano
conditional 1st rozłamałbym,
bym rozłamał
rozłamałabym,
bym rozłamała
rozłamałobym,
bym rozłamało
rozłamalibyśmy,
byśmy rozłamali
rozłamałybyśmy,
byśmy rozłamały
2nd rozłamałbyś,
byś rozłamał
rozłamałabyś,
byś rozłamała
rozłamałobyś,
byś rozłamało
rozłamalibyście,
byście rozłamali
rozłamałybyście,
byście rozłamały
3rd rozłamałby,
by rozłamał
rozłamałaby,
by rozłamała
rozłamałoby,
by rozłamało
rozłamaliby,
by rozłamali
rozłamałyby,
by rozłamały
impersonal rozłamano by
imperative 1st niech rozłamię rozłammy
2nd rozłam rozłamcie
3rd niech rozłamie niech rozłamią
passive adjectival participle rozłamany rozłamana rozłamane rozłamani rozłamane
anterior adverbial participle rozłamawszy
verbal noun rozłamanie

Derived terms[edit]

noun

Further reading[edit]

  • rozłamać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozłamać in Polish dictionaries at PWN