rozczyn

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Deverbal from rozczyniać.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

rozczyn m inan

  1. (cooking) leavening agent, sourdough
    Synonyms: zaczyn, zakwas chlebowy

Declension[edit]

Related terms[edit]

verbs

Further reading[edit]

  • rozczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozczyn in Polish dictionaries at PWN