rozwodnik

Polish

Etymology

From rozwód (“divorce”) +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔzˈvɔd.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔdɲik
• Syllabification: roz‧wod‧nik

Noun

rozwodnik m pers (female equivalent rozwódka)

1. divorcé (divorced man)

   Synonym: rozwiedziony

Declension

Declension of rozwodnik

	singular	plural
nominative	rozwodnik	rozwodnicy/rozwodniki (deprecative)
genitive	rozwodnika	rozwodników
dative	rozwodnikowi	rozwodnikom
accusative	rozwodnika	rozwodników
instrumental	rozwodnikiem	rozwodnikami
locative	rozwodniku	rozwodnikach
vocative	rozwodniku	rozwodnicy

Related terms

noun

• rozwód

 

verb

• rozwieść się
• rozwodzić się

 

Further reading

• rozwodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozwodnik in Polish dictionaries at PWN