schwytać

Polish

Etymology

From s- +‎ chwytać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxfɨ.tat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨtat͡ɕ
• Syllabification: schwy‧tać

Verb

schwytać pf

1. (transitive) to capture, to catch

   Synonym: złapać

Conjugation

Conjugation of schwytać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		schwytać
future tense	1st	schwytam			schwytamy
	2nd	schwytasz			schwytacie
	3rd	schwyta			schwytają
	impersonal	schwyta się
past tense	1st	schwytałem, -(e)m schwytał	schwytałam, -(e)m schwytała	schwytałom, -(e)m schwytało	schwytaliśmy, -(e)śmy schwytali	schwytałyśmy, -(e)śmy schwytały
	2nd	schwytałeś, -(e)ś schwytał	schwytałaś, -(e)ś schwytała	schwytałoś, -(e)ś schwytało	schwytaliście, -(e)ście schwytali	schwytałyście, -(e)ście schwytały
	3rd	schwytał	schwytała	schwytało	schwytali	schwytały
	impersonal	schwytano
conditional	1st	schwytałbym, bym schwytał	schwytałabym, bym schwytała	schwytałobym, bym schwytało	schwytalibyśmy, byśmy schwytali	schwytałybyśmy, byśmy schwytały
	2nd	schwytałbyś, byś schwytał	schwytałabyś, byś schwytała	schwytałobyś, byś schwytało	schwytalibyście, byście schwytali	schwytałybyście, byście schwytały
	3rd	schwytałby, by schwytał	schwytałaby, by schwytała	schwytałoby, by schwytało	schwytaliby, by schwytali	schwytałyby, by schwytały
	impersonal	schwytano by
imperative	1st	niech schwytam			schwytajmy
	2nd	schwytaj			schwytajcie
	3rd	niech schwyta			niech schwytają
passive adjectival participle		schwytany	schwytana	schwytane	schwytani	schwytane
anterior adverbial participle		schwytawszy
verbal noun		schwytanie

Further reading

• schwytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• schwytać in Polish dictionaries at PWN