skruszeć

Polish

Etymology

From s- +‎ kruszeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskru.ʂɛt͡ɕ/
• Rhymes: -uʂɛt͡ɕ
• Syllabification: skru‧szeć

Verb

skruszeć pf (imperfective kruszeć)

1. (intransitive) to become brittle, to become fragile
2. (intransitive, of meat) to tenderise, to become tender

Conjugation

Conjugation of skruszeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skruszeć
future tense	1st	skruszeję			skruszejemy
	2nd	skruszejesz			skruszejecie
	3rd	skruszeje			skruszeją
	impersonal	skruszeje się
past tense	1st	skruszałem, -(e)m skruszał	skruszałam, -(e)m skruszała	skruszałom, -(e)m skruszało	skruszeliśmy, -(e)śmy skruszeli	skruszałyśmy, -(e)śmy skruszały
	2nd	skruszałeś, -(e)ś skruszał	skruszałaś, -(e)ś skruszała	skruszałoś, -(e)ś skruszało	skruszeliście, -(e)ście skruszeli	skruszałyście, -(e)ście skruszały
	3rd	skruszał	skruszała	skruszało	skruszeli	skruszały
	impersonal	skruszano
conditional	1st	skruszałbym, bym skruszał	skruszałabym, bym skruszała	skruszałobym, bym skruszało	skruszelibyśmy, byśmy skruszeli	skruszałybyśmy, byśmy skruszały
	2nd	skruszałbyś, byś skruszał	skruszałabyś, byś skruszała	skruszałobyś, byś skruszało	skruszelibyście, byście skruszeli	skruszałybyście, byście skruszały
	3rd	skruszałby, by skruszał	skruszałaby, by skruszała	skruszałoby, by skruszało	skruszeliby, by skruszeli	skruszałyby, by skruszały
	impersonal	skruszano by
imperative	1st	niech skruszeję			skruszejmy
	2nd	skruszej			skruszejcie
	3rd	niech skruszeje			niech skruszeją
anterior adverbial participle		skruszawszy
verbal noun		skruszenie

Further reading

• skruszeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skruszeć in Polish dictionaries at PWN