sorteren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From soort + -eren, after French assortir.[1]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
sorteren
- to sort
- Synonyms: ordenen, rangschikken
Inflection[edit]
Inflection of sorteren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | sorteren | |||
past singular | sorteerde | |||
past participle | gesorteerd | |||
infinitive | sorteren | |||
gerund | sorteren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | sorteer | sorteerde | ||
2nd person sing. (jij) | sorteert | sorteerde | ||
2nd person sing. (u) | sorteert | sorteerde | ||
2nd person sing. (gij) | sorteert | sorteerde | ||
3rd person singular | sorteert | sorteerde | ||
plural | sorteren | sorteerden | ||
subjunctive sing.1 | sortere | sorteerde | ||
subjunctive plur.1 | sorteren | sorteerden | ||
imperative sing. | sorteer | |||
imperative plur.1 | sorteert | |||
participles | sorterend | gesorteerd | ||
1) Archaic. |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
References[edit]
- ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press