spóźnić

Polish

Etymology

From s- +‎ późny +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspuʑ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
• Syllabification: spóź‧nić

Verb

spóźnić pf (imperfective spóźniać)

1. (reflexive with się) to be late

Conjugation

Conjugation of spóźnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spóźnić
future tense	1st	spóźnię			spóźnimy
	2nd	spóźnisz			spóźnicie
	3rd	spóźni			spóźnią
	impersonal	spóźni się
past tense	1st	spóźniłem, -(e)m spóźnił	spóźniłam, -(e)m spóźniła	spóźniłom, -(e)m spóźniło	spóźniliśmy, -(e)śmy spóźnili	spóźniłyśmy, -(e)śmy spóźniły
	2nd	spóźniłeś, -(e)ś spóźnił	spóźniłaś, -(e)ś spóźniła	spóźniłoś, -(e)ś spóźniło	spóźniliście, -(e)ście spóźnili	spóźniłyście, -(e)ście spóźniły
	3rd	spóźnił	spóźniła	spóźniło	spóźnili	spóźniły
	impersonal	spóźniono
conditional	1st	spóźniłbym, bym spóźnił	spóźniłabym, bym spóźniła	spóźniłobym, bym spóźniło	spóźnilibyśmy, byśmy spóźnili	spóźniłybyśmy, byśmy spóźniły
	2nd	spóźniłbyś, byś spóźnił	spóźniłabyś, byś spóźniła	spóźniłobyś, byś spóźniło	spóźnilibyście, byście spóźnili	spóźniłybyście, byście spóźniły
	3rd	spóźniłby, by spóźnił	spóźniłaby, by spóźniła	spóźniłoby, by spóźniło	spóźniliby, by spóźnili	spóźniłyby, by spóźniły
	impersonal	spóźniono by
imperative	1st	niech spóźnię			spóźnijmy
	2nd	spóźnij			spóźnijcie
	3rd	niech spóźni			niech spóźnią
passive adjectival participle		spóźniony	spóźniona	spóźnione	spóźnieni	spóźnione
anterior adverbial participle		spóźniwszy
verbal noun		spóźnienie

Further reading

• spóźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spóźnić in Polish dictionaries at PWN