spustoszeć

Polish[edit]

From s- +‎ pustoszeć.

spustoszeć pf (imperfective pustoszeć)

Conjugation of spustoszeć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spustoszeć
future tense	1^st	spustoszeję			spustoszejemy
	2^nd	spustoszejesz			spustoszejecie
	3^rd	spustoszeje			spustoszeją
	impersonal	spustoszeje się
past tense	1^st	spustoszałem, -(e)m spustoszał	spustoszałam, -(e)m spustoszała	spustoszałom, -(e)m spustoszało	spustoszeliśmy, -(e)śmy spustoszeli	spustoszałyśmy, -(e)śmy spustoszały
	2^nd	spustoszałeś, -(e)ś spustoszał	spustoszałaś, -(e)ś spustoszała	spustoszałoś, -(e)ś spustoszało	spustoszeliście, -(e)ście spustoszeli	spustoszałyście, -(e)ście spustoszały
	3^rd	spustoszał	spustoszała	spustoszało	spustoszeli	spustoszały
	impersonal	spustoszano
conditional	1^st	spustoszałbym, bym spustoszał	spustoszałabym, bym spustoszała	spustoszałobym, bym spustoszało	spustoszelibyśmy, byśmy spustoszeli	spustoszałybyśmy, byśmy spustoszały
	2^nd	spustoszałbyś, byś spustoszał	spustoszałabyś, byś spustoszała	spustoszałobyś, byś spustoszało	spustoszelibyście, byście spustoszeli	spustoszałybyście, byście spustoszały
	3^rd	spustoszałby, by spustoszał	spustoszałaby, by spustoszała	spustoszałoby, by spustoszało	spustoszeliby, by spustoszeli	spustoszałyby, by spustoszały
	impersonal	spustoszano by
imperative	1^st	niech spustoszeję			spustoszejmy
	2^nd	spustoszej			spustoszejcie
	3^rd	niech spustoszeje			niech spustoszeją
anterior adverbial participle		spustoszawszy
verbal noun		spustoszenie

adjective

noun

verbs