spytać

Polish

Etymology

From s- +‎ pytać. Compare Latin computō (whence English compute, count).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspɨ.tat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨtat͡ɕ
• Syllabification: spy‧tać

Verb

spytać pf

1. (transitive) to ask
2. (reflexive with się) to question

Conjugation

Conjugation of spytać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spytać
future tense	1st	spytam			spytamy
	2nd	spytasz			spytacie
	3rd	spyta			spytają
	impersonal	spyta się
past tense	1st	spytałem, -(e)m spytał	spytałam, -(e)m spytała	spytałom, -(e)m spytało	spytaliśmy, -(e)śmy spytali	spytałyśmy, -(e)śmy spytały
	2nd	spytałeś, -(e)ś spytał	spytałaś, -(e)ś spytała	spytałoś, -(e)ś spytało	spytaliście, -(e)ście spytali	spytałyście, -(e)ście spytały
	3rd	spytał	spytała	spytało	spytali	spytały
	impersonal	spytano
conditional	1st	spytałbym, bym spytał	spytałabym, bym spytała	spytałobym, bym spytało	spytalibyśmy, byśmy spytali	spytałybyśmy, byśmy spytały
	2nd	spytałbyś, byś spytał	spytałabyś, byś spytała	spytałobyś, byś spytało	spytalibyście, byście spytali	spytałybyście, byście spytały
	3rd	spytałby, by spytał	spytałaby, by spytała	spytałoby, by spytało	spytaliby, by spytali	spytałyby, by spytały
	impersonal	spytano by
imperative	1st	niech spytam			spytajmy
	2nd	spytaj			spytajcie
	3rd	niech spyta			niech spytają
passive adjectival participle		spytany	spytana	spytane	spytani	spytane
anterior adverbial participle		spytawszy
verbal noun		spytanie

Further reading

• spytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spytać in Polish dictionaries at PWN