subiectum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

From subiciō (throw under or near; supply; forge; subject; propose).

Noun[edit]

subiectum n (genitive subiectī); second declension

  1. That which is spoken of; the foundation or subject of a proposition.
Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative subiectum subiecta
Genitive subiectī subiectōrum
Dative subiectō subiectīs
Accusative subiectum subiecta
Ablative subiectō subiectīs
Vocative subiectum subiecta
Descendants[edit]

Verb[edit]

subiectum

  1. accusative supine of subiciō

Etymology 2[edit]

Inflected form of subiectus, -ūs (laying under).

Noun[edit]

subiectum

  1. accusative singular of subiectus

Etymology 3[edit]

Inflected form of subiectus, -a, -um (thrown under or near, adjacent; supplied; forged; subjected; proposed).

Participle[edit]

subiectum

  1. inflection of subiectus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References[edit]

  • subiectum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • subiectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) the town lies at the foot of a mountain: oppidum monti subiectum est
    • (ambiguous) to come within the sphere of the senses: sensibus or sub sensus subiectum esse
    • (ambiguous) to have to submit to the uncertainties of fortune; to be subject to Fortune's caprice: sub varios incertosque casus subiectum esse
    • (ambiguous) to be comprised under the term 'fear.: sub metum subiectum esse
    • (ambiguous) to be subject to some one, under some one's dominion: subiectum esse, obnoxium esse imperio or dicioni alicuius (not simply alicui)