svífa

Icelandic

Etymology

From Old Norse svífa, from Proto-Germanic *swībaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsviːva/

  Rhymes: -iːva

Verb

svífa (strong verb, third-person singular past indicative sveif, third-person plural past indicative svifu, supine svifið)

1. to hover, glide, soar

   Synonym: sveima

Conjugation

svífa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að svífa
supine (sagnbót)		svifið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svífandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svíf	við svífum	present (nútíð)	ég svífi	við svífum
	þú svífur	þið svífið		þú svífir	þið svífið
	hann, hún, það svífur	þeir, þær, þau svífa		hann, hún, það svífi	þeir, þær, þau svífi
past (þátíð)	ég sveif	við svifum	past (þátíð)	ég svifi	við svifum
	þú sveifst	þið svifuð		þú svifir	þið svifuð
	hann, hún, það sveif	þeir, þær, þau svifu		hann, hún, það svifi	þeir, þær, þau svifu
imperative (boðháttur)	svíf (þú)	svífið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	svífðu	svífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svífast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að svífast
supine (sagnbót)		svifist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svífst	við svífumst	present (nútíð)	ég svífist	við svífumst
	þú svífst	þið svífist		þú svífist	þið svífist
	hann, hún, það svífst	þeir, þær, þau svífast		hann, hún, það svífist	þeir, þær, þau svífist
past (þátíð)	ég sveifst	við svifumst	past (þátíð)	ég svifist	við svifumst
	þú sveifst	þið svifust		þú svifist	þið svifust
	hann, hún, það sveifst	þeir, þær, þau svifust		hann, hún, það svifist	þeir, þær, þau svifust
imperative (boðháttur)	svífst (þú)	svífist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	svífstu	svífisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svifinn	svifin	svifið		svifnir	svifnar	svifin
accusative (þolfall)	svifinn	svifna	svifið		svifna	svifnar	svifin
dative (þágufall)	svifnum	svifinni	svifnu		svifnum	svifnum	svifnum
genitive (eignarfall)	svifins	svifinnar	svifins		svifinna	svifinna	svifinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svifni	svifna	svifna		svifnu	svifnu	svifnu
accusative (þolfall)	svifna	svifnu	svifna		svifnu	svifnu	svifnu
dative (þágufall)	svifna	svifnu	svifna		svifnu	svifnu	svifnu
genitive (eignarfall)	svifna	svifnu	svifna		svifnu	svifnu	svifnu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *swībaną.

Verb

svífa (singular past indicative sveif, plural past indicative svifu, past participle svifinn)

1. to rove, ramble
2. (impersonal, with dative) to swerve, drift

Conjugation

Conjugation of svífa — active (strong class 1)

infinitive	svífa
present participle	svífandi
past participle	svifinn
indicative	present	past
1st-person singular	svíf	sveif
2nd-person singular	svífr	sveift
3rd-person singular	svífr	sveif
1st-person plural	svífum	svifum
2nd-person plural	svífið	svifuð
3rd-person plural	svífa	svifu
subjunctive	present	past
1st-person singular	svífa	svifa
2nd-person singular	svífir	svifir
3rd-person singular	svífi	svifi
1st-person plural	svífim	svifim
2nd-person plural	svífið	svifið
3rd-person plural	svífi	svifi
imperative	present
2nd-person singular	svíf
1st-person plural	svífum
2nd-person plural	svífið

Conjugation of svífa — mediopassive (strong class 1)

infinitive	svífask
present participle	svífandisk
past participle	svifizk
indicative	present	past
1st-person singular	svífumk	svifumk
2nd-person singular	svífsk	sveifzk
3rd-person singular	svífsk	sveifsk
1st-person plural	svífumsk	svifumsk
2nd-person plural	svífizk	svifuzk
3rd-person plural	svífask	svifusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	svífumk	svifumk
2nd-person singular	svífisk	svifisk
3rd-person singular	svífisk	svifisk
1st-person plural	svífimsk	svifimsk
2nd-person plural	svífizk	svifizk
3rd-person plural	svífisk	svifisk
imperative	present
2nd-person singular	svífsk
1st-person plural	svífumsk
2nd-person plural	svífizk

Descendants

• Icelandic: svífa
• Norwegian Nynorsk: sviva, svive
• Swedish: sväva

References

• svífa in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.