tükk

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology 1[edit]

From Middle Low German stucke.

Noun[edit]

tükk (genitive tüki, partitive tükki)

  1. piece
  2. trick; a mischievous act
Declension[edit]
Declension of tükk (ÕS type 22e/riik, k-ø gradation)
singular plural
nominative tükk tükid
accusative nom.
gen. tüki
genitive tükkide
partitive tükki tükke
tükkisid
illative tükki
tükisse
tükkidesse
tükesse
inessive tükis tükkides
tükes
elative tükist tükkidest
tükest
allative tükile tükkidele
tükele
adessive tükil tükkidel
tükel
ablative tükilt tükkidelt
tükelt
translative tükiks tükkideks
tükeks
terminative tükini tükkideni
essive tükina tükkidena
abessive tükita tükkideta
comitative tükiga tükkidega
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

From German Stück or Swedish stycke.

Noun[edit]

tükk (genitive tüki, partitive tükki)

  1. cannon
Declension[edit]
Declension of tükk (ÕS type 22e/riik, k-ø gradation)
singular plural
nominative tükk tükid
accusative nom.
gen. tüki
genitive tükkide
partitive tükki tükke
tükkisid
illative tükki
tükisse
tükkidesse
tükesse
inessive tükis tükkides
tükes
elative tükist tükkidest
tükest
allative tükile tükkidele
tükele
adessive tükil tükkidel
tükel
ablative tükilt tükkidelt
tükelt
translative tükiks tükkideks
tükeks
terminative tükini tükkideni
essive tükina tükkidena
abessive tükita tükkideta
comitative tükiga tükkidega
Derived terms[edit]

Võro[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun[edit]

tükk (genitive tükü, partitive tükkü)

  1. piece, bit

Inflection[edit]