tributus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology 1[edit]
Perfect passive participle of tribuō.
Participle[edit]
tribūtus (feminine tribūta, neuter tribūtum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | tribūtus | tribūta | tribūtum | tribūtī | tribūtae | tribūta | |
Genitive | tribūtī | tribūtae | tribūtī | tribūtōrum | tribūtārum | tribūtōrum | |
Dative | tribūtō | tribūtō | tribūtīs | ||||
Accusative | tribūtum | tribūtam | tribūtum | tribūtōs | tribūtās | tribūta | |
Ablative | tribūtō | tribūtā | tribūtō | tribūtīs | |||
Vocative | tribūte | tribūta | tribūtum | tribūtī | tribūtae | tribūta |
Etymology 2[edit]
Adjective[edit]
tribūtus (feminine tribūta, neuter tribūtum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | tribūtus | tribūta | tribūtum | tribūtī | tribūtae | tribūta | |
Genitive | tribūtī | tribūtae | tribūtī | tribūtōrum | tribūtārum | tribūtōrum | |
Dative | tribūtō | tribūtō | tribūtīs | ||||
Accusative | tribūtum | tribūtam | tribūtum | tribūtōs | tribūtās | tribūta | |
Ablative | tribūtō | tribūtā | tribūtō | tribūtīs | |||
Vocative | tribūte | tribūta | tribūtum | tribūtī | tribūtae | tribūta |
References[edit]
- “tributus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tributus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.