trouwgetuige

Dutch

Etymology

From trouwen (“to wed, to marry”) +‎ getuige (“witness”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtrɑu̯.ɣəˌtœy̯.ɣə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: trouw‧ge‧tui‧ge

Noun

trouwgetuige m (plural trouwgetuigen)

1. A witness at a wedding.