uchopić

Old Polish

Etymology

From u- +‎ chopić.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /uxɔpit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /uxɔpit͡ɕ/

Verb

uchopić pf

1. to grasp, to seize
   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 64, 1:

     Gdyby... glową zabythą albo czokole gynego nyerzadnego vczynyono..., a ten, czo to vczynyl, vczekl tako, asz szą goraczey rzeczy nye vchopyon albo nye vlapyon (non deprehenduntur)

     [Gdyby... głowa zabita albo cokole jinego nierządnego uczyniono..., a ten, co to uczynił, uciekł tako, aż za gorącej rzeczy nie uchopion albo nie ułapion (non deprehenduntur)]

2. to grab [+ za (accusative) = by what]
   • 1930 [c. 1455], “I Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 15, 27:

     Tedi vchopyw gy Saul za klyn plascza gego (apprehendit summitatem pallii eius) tako, esze syø rozdarl

     [Tedy uchopiw ji Saul za klin płaszcza jego (apprehendit summitatem pallii eius) tako, eże się rozdarł]

3. (of fire) to engulf
   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 22, 6:

     Acz wiszedwszy ogyen nalyazlbi klossy a uchopilbi brogy *szydne (si... comprehenderit acervos frugum)..., wroczy szkodø, ktorø ogyen szdzegl

     [Acz wyszedwszy ogień nalazłby kłosy a uchopiłby brogi żytne (si... comprehenderit acervos frugum)..., wroci szkodę, ktory ogień zażegł]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “uchopić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN