vergentia

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

New Latin (16th century), vergēns +‎ -ia.

Noun[edit]

vergentia f (genitive vergentiae); first declension

  1. inclination, tendency; vergence
    • 1556, Galeni septima classis curandi methodum, Venice, page 117:
      • "Pro eorum, qui inflammationem pariunt, humorum vergentia inclinationesque, vacuationes facit Hippocrates."
    • 1678, Jean-Baptiste Orivai, Propugnaculum Hippocraticae ac Galenicae doctrinae, Paris, page 99:
      • "revulsio est motus: illa est humorum vergentia ad partem, qua non opportet vergere"
Declension[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative vergentia vergentiae
Genitive vergentiae vergentiārum
Dative vergentiae vergentiīs
Accusative vergentiam vergentiās
Ablative vergentiā vergentiīs
Vocative vergentia vergentiae

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle[edit]

vergentia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of vergēns