vergewissen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from German vergewissern or vergewissen. Equivalent to gewis + ver- -en.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
vergewissen
Inflection[edit]
Conjugation of vergewissen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vergewissen | |||
past singular | vergewiste | |||
past participle | vergewist | |||
infinitive | vergewissen | |||
gerund | vergewissen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | vergewis | vergewiste | ||
2nd person sing. (jij) | vergewist | vergewiste | ||
2nd person sing. (u) | vergewist | vergewiste | ||
2nd person sing. (gij) | vergewist | vergewiste | ||
3rd person singular | vergewist | vergewiste | ||
plural | vergewissen | vergewisten | ||
subjunctive sing.1 | vergewisse | vergewiste | ||
subjunctive plur.1 | vergewissen | vergewisten | ||
imperative sing. | vergewis | |||
imperative plur.1 | vergewist | |||
participles | vergewissend | vergewist | ||
1) Archaic. |