vitiatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of vitiō.
Participle[edit]
vitiātus (feminine vitiāta, neuter vitiātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vitiātus | vitiāta | vitiātum | vitiātī | vitiātae | vitiāta | |
Genitive | vitiātī | vitiātae | vitiātī | vitiātōrum | vitiātārum | vitiātōrum | |
Dative | vitiātō | vitiātō | vitiātīs | ||||
Accusative | vitiātum | vitiātam | vitiātum | vitiātōs | vitiātās | vitiāta | |
Ablative | vitiātō | vitiātā | vitiātō | vitiātīs | |||
Vocative | vitiāte | vitiāta | vitiātum | vitiātī | vitiātae | vitiāta |