voorvoelen

Dutch

Etymology

From voor- +‎ voelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvoːrˈvu.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: voor‧voe‧len
• Rhymes: -ulən

Verb

voorvoelen

1. (transitive) to sense beforehand
2. (transitive) to anticipate, expect

Inflection

Conjugation of voorvoelen (weak, prefixed)
infinitive	voorvoelen
past singular	voorvoelde
past participle	voorvoeld
infinitive	voorvoelen
gerund	voorvoelen n
	present tense	past tense
1st person singular	voorvoel	voorvoelde
2nd person sing. (jij)	voorvoelt	voorvoelde
2nd person sing. (u)	voorvoelt	voorvoelde
2nd person sing. (gij)	voorvoelt	voorvoelde
3rd person singular	voorvoelt	voorvoelde
plural	voorvoelen	voorvoelden
subjunctive sing.1	voorvoele	voorvoelde
subjunctive plur.1	voorvoelen	voorvoelden
imperative sing.	voorvoel
imperative plur.1	voorvoelt
participles	voorvoelend	voorvoeld
1) Archaic.