weglopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wechlôpen. Equivalent to weg +‎ lopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛxˌloː.pə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: weg‧lo‧pen

Verb

weglopen

1. (intransitive) to walk away, to walk off
2. (intransitive, of fluids) to stream away, to run off

   Synonym: wegvloeien

Inflection

Conjugation of weglopen (strong class 7, separable)
infinitive	weglopen
past singular	liep weg
past participle	weggelopen
infinitive	weglopen
gerund	weglopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop weg	liep weg	wegloop	wegliep
2nd person sing. (jij)	loopt weg	liep weg	wegloopt	wegliep
2nd person sing. (u)	loopt weg	liep weg	wegloopt	wegliep
2nd person sing. (gij)	loopt weg	liept weg	wegloopt	wegliept
3rd person singular	loopt weg	liep weg	wegloopt	wegliep
plural	lopen weg	liepen weg	weglopen	wegliepen
subjunctive sing.1	lope weg	liepe weg	weglope	wegliepe
subjunctive plur.1	lopen weg	liepen weg	weglopen	wegliepen
imperative sing.	loop weg
imperative plur.1	loopt weg
participles	weglopend	weggelopen
1) Archaic.

Derived terms

• wegloper

Descendants

• Negerhollands: loop wee, loop wej