winogrodnik
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From obsolete winograd／winogrod + -nik.[1] First attested in 1612.[2]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
winogrodnik m pers
Declension[edit]
Declension of winogrodnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | winogrodnik | winogrodnicy/winogrodniki (deprecative) |
| genitive | winogrodnika | winogrodników |
| dative | winogrodnikowi | winogrodnikom |
| accusative | winogrodnika | winogrodników |
| instrumental | winogrodnikiem | winogrodnikami |
| locative | winogrodniku | winogrodnikach |
| vocative | winogrodniku | winogrodnicy |
References[edit]
- ^ Krystyna Długosz-Kurczabowa (2021) “wino”, in Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, →ISBN
- ^ Paweł Kupiszewski (18.10.2022) “WINOGRODNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading[edit]
- winogrodnik in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “winogrodnik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “winogrodnik”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “winogrodnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “winogrodnik”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 619
- winogrodnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego