wkurzyć

Polish

Etymology

From w- +‎ kurzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfku.ʐɨt͡ɕ/

• Audio 1, wkurzyć

  (file)

• Audio 2, wkurzyć się

  (file)

• Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
• Syllabification: wku‧rzyć

Verb

wkurzyć pf (imperfective wkurzać)

1. (transitive, colloquial) to piss off, to enrage

   Synonyms: wkurwić, zdenerwować

2. (reflexive with się, colloquial) to get pissed off

   Synonyms: wkurwić, zdenerwować

Conjugation

Conjugation of wkurzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wkurzyć
future tense	1st	wkurzę			wkurzymy
	2nd	wkurzysz			wkurzycie
	3rd	wkurzy			wkurzą
	impersonal	wkurzy się
past tense	1st	wkurzyłem, -(e)m wkurzył	wkurzyłam, -(e)m wkurzyła	wkurzyłom, -(e)m wkurzyło	wkurzyliśmy, -(e)śmy wkurzyli	wkurzyłyśmy, -(e)śmy wkurzyły
	2nd	wkurzyłeś, -(e)ś wkurzył	wkurzyłaś, -(e)ś wkurzyła	wkurzyłoś, -(e)ś wkurzyło	wkurzyliście, -(e)ście wkurzyli	wkurzyłyście, -(e)ście wkurzyły
	3rd	wkurzył	wkurzyła	wkurzyło	wkurzyli	wkurzyły
	impersonal	wkurzono
conditional	1st	wkurzyłbym, bym wkurzył	wkurzyłabym, bym wkurzyła	wkurzyłobym, bym wkurzyło	wkurzylibyśmy, byśmy wkurzyli	wkurzyłybyśmy, byśmy wkurzyły
	2nd	wkurzyłbyś, byś wkurzył	wkurzyłabyś, byś wkurzyła	wkurzyłobyś, byś wkurzyło	wkurzylibyście, byście wkurzyli	wkurzyłybyście, byście wkurzyły
	3rd	wkurzyłby, by wkurzył	wkurzyłaby, by wkurzyła	wkurzyłoby, by wkurzyło	wkurzyliby, by wkurzyli	wkurzyłyby, by wkurzyły
	impersonal	wkurzono by
imperative	1st	niech wkurzę			wkurzmy
	2nd	wkurz			wkurzcie
	3rd	niech wkurzy			niech wkurzą
passive adjectival participle		wkurzony	wkurzona	wkurzone	wkurzeni	wkurzone
anterior adverbial participle		wkurzywszy
verbal noun		wkurzenie

Further reading

• wkurzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wkurzyć in Polish dictionaries at PWN