wmawiacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From wmawiać + -acz. First attested in 1880.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
wmawiacz m pers
Declension[edit]
Declension of wmawiacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wmawiacz | wmawiacze |
| genitive | wmawiacza | wmawiaczy |
| dative | wmawiaczowi | wmawiaczom |
| accusative | wmawiacza | wmawiaczy |
| instrumental | wmawiaczem | wmawiaczami |
| locative | wmawiaczu | wmawiaczach |
| vocative | wmawiaczu | wmawiacze |
Related terms[edit]
noun
verbs
References[edit]
Further reading[edit]
- wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego