wonderlijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch wonderlijc, from Old Dutch wunderlīk. Equivalent to wonder + -lijk.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
wonderlijk (comparative wonderlijker, superlative wonderlijkst)
- miraculous, amazing
- Het kind keek met wonderlijke ogen naar de vuurwerkshow.
- The child watched the fireworks display with amazed eyes.
- Ze maakte een wonderlijke transformatie door en kwam als een sterke vrouw tevoorschijn.
- She underwent a miraculous transformation and emerged as a strong woman.
- strange, odd, curious
- Tijdens hun reis kwamen ze allerlei wonderlijke dingen tegen.
- During their journey, they encountered all kinds of strange things.
- Het is een wonderlijke samenloop van omstandigheden dat ze elkaar op dat moment ontmoetten.
- It's a curious coincidence that they met each other at that moment.
Inflection[edit]
| Inflection of wonderlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | wonderlijk | |||
| inflected | wonderlijke | |||
| comparative | wonderlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | wonderlijk | wonderlijker | het wonderlijkst het wonderlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | wonderlijke | wonderlijkere | wonderlijkste |
| n. sing. | wonderlijk | wonderlijker | wonderlijkste | |
| plural | wonderlijke | wonderlijkere | wonderlijkste | |
| definite | wonderlijke | wonderlijkere | wonderlijkste | |
| partitive | wonderlijks | wonderlijkers | — | |