wspólniczka

Polish

Etymology

From wspólnik +‎ -iczka.

Pronunciation

• IPA^(key): /fspulˈɲit͡ʂ.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂka
• Syllabification: wspól‧nicz‧ka

Noun

wspólniczka f (male equivalent wspólnik)

1. (business) female equivalent of wspólnik (“associate, partner”) (female person united with another or others in an act, enterprise, or business)

   Synonym: partnerka

Declension

Declension of wspólniczka

	singular	plural
nominative	wspólniczka	wspólniczki
genitive	wspólniczki	wspólniczek
dative	wspólniczce	wspólniczkom
accusative	wspólniczkę	wspólniczki
instrumental	wspólniczką	wspólniczkami
locative	wspólniczce	wspólniczkach
vocative	wspólniczko	wspólniczki

Related terms

adjectives

• wspólnotowy
• wspólny

 

adverb

• wspólnie

 

nouns

• wspólnictwo
• wspólność
• wspólnota

 

Further reading

• wspólniczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wspólniczka in Polish dictionaries at PWN