wykoślawić

Polish

Alternative forms

• wykoszlawić (obsolete)

Etymology

From wy- +‎ koślawić. First attested in 1612. Compare Kashubian wëkòszlawic.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.kɔɕˈla.vit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /vɨ.kɔˈɕla.vit͡ɕ/
• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: wy‧koś‧la‧wić

Verb

wykoślawić pf (imperfective wykoślawiać)

1. (transitive) to bend, to contort, to distort, to twist (to cause something to change its correct shape and become crooked or twisted in the wrong way)
2. (transitive) to bend, to contort, to distort, to twist (to cause the form, content, or course of something to become distorted and lose its original, proper character)
3. (reflexive with się) to get bent, to get contorted, to get distorted, to get twisted (to change one's correct shape and become crooked or twisted in the wrong way)
4. (reflexive with się) to get bent, to get contorted, to get distorted, to get twisted (to cause one's form, content, or course to become distorted and lose one's original, proper character)

Conjugation

Conjugation of wykoślawić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykoślawić
future tense	1st	wykoślawię			wykoślawimy
	2nd	wykoślawisz			wykoślawicie
	3rd	wykoślawi			wykoślawią
	impersonal	wykoślawi się
past tense	1st	wykoślawiłem, -(e)m wykoślawił	wykoślawiłam, -(e)m wykoślawiła	wykoślawiłom, -(e)m wykoślawiło	wykoślawiliśmy, -(e)śmy wykoślawili	wykoślawiłyśmy, -(e)śmy wykoślawiły
	2nd	wykoślawiłeś, -(e)ś wykoślawił	wykoślawiłaś, -(e)ś wykoślawiła	wykoślawiłoś, -(e)ś wykoślawiło	wykoślawiliście, -(e)ście wykoślawili	wykoślawiłyście, -(e)ście wykoślawiły
	3rd	wykoślawił	wykoślawiła	wykoślawiło	wykoślawili	wykoślawiły
	impersonal	wykoślawiono
conditional	1st	wykoślawiłbym, bym wykoślawił	wykoślawiłabym, bym wykoślawiła	wykoślawiłobym, bym wykoślawiło	wykoślawilibyśmy, byśmy wykoślawili	wykoślawiłybyśmy, byśmy wykoślawiły
	2nd	wykoślawiłbyś, byś wykoślawił	wykoślawiłabyś, byś wykoślawiła	wykoślawiłobyś, byś wykoślawiło	wykoślawilibyście, byście wykoślawili	wykoślawiłybyście, byście wykoślawiły
	3rd	wykoślawiłby, by wykoślawił	wykoślawiłaby, by wykoślawiła	wykoślawiłoby, by wykoślawiło	wykoślawiliby, by wykoślawili	wykoślawiłyby, by wykoślawiły
	impersonal	wykoślawiono by
imperative	1st	niech wykoślawię			wykoślawmy
	2nd	wykoślaw			wykoślawcie
	3rd	niech wykoślawi			niech wykoślawią
passive adjectival participle		wykoślawiony	wykoślawiona	wykoślawione	wykoślawieni	wykoślawione
anterior adverbial participle		wykoślawiwszy
verbal noun		wykoślawienie

Further reading

• wykoślawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykoślawić się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykoślawić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wykoślawić”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wykoślawić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wykoślawić”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 898