wykolejeniec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From wykolejony +‎ -iec.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vɨ.kɔ.lɛˈjɛ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛt͡s
  • Syllabification: wy‧ko‧le‧je‧niec

Noun[edit]

wykolejeniec m pers

  1. (derogatory) degenerate, derelict, deviant
    Synonyms: degenerat, dewiant, zwyrodnialec

Declension[edit]

Declension of wykolejeniec
singular plural
nominative wykolejeniec wykolejeńcy/wykolejeńce (deprecative)
genitive wykolejeńca wykolejeńców
dative wykolejeńcowi wykolejeńcom
accusative wykolejeńca wykolejeńców
instrumental wykolejeńcem wykolejeńcami
locative wykolejeńcu wykolejeńcach
vocative wykolejeńcze wykolejeńcy

Related terms[edit]

noun
verb

Further reading[edit]

  • wykolejeniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykolejeniec in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=wykolejeniec&oldid=72361218"