wykroczenie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From wykroczyć +‎ -enie.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vɨk.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: wyk‧ro‧cze‧nie

Noun[edit]

wykroczenie n

  1. verbal noun of wykroczyć
  2. (law) contravention, misdemeanor

Declension[edit]

Declension of wykroczenie
singular plural
nominative wykroczenie wykroczenia
genitive wykroczenia wykroczeń
dative wykroczeniu wykroczeniom
accusative wykroczenie wykroczenia
instrumental wykroczeniem wykroczeniami
locative wykroczeniu wykroczeniach
vocative wykroczenie wykroczenia

Further reading[edit]

  • wykroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykroczenie in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=wykroczenie&oldid=66265670"