zdarzyć

Polish[edit]

From z- +‎ darzyć.

zdarzyć pf (imperfective zdarzać)

(transitive, archaic, except in some collocations, chiefly impersonal) to cause (to be the reason something happens)
Synonym: zrządzić
1. (transitive, obsolete) to cause to succeed
(reflexive with się) to happen, to occur, to befall (to take place or happen unexpectedly) [+dative = to whom] [+infinitive]
Synonym: zadziać się
(reflexive with się) to happen, to occur (to take place with a specific frequency as the result of specific types of phenomena or laws)
Synonym: trafić się
(reflexive with się) to happen (to do on occasion)
(reflexive with się, dialectal, impersonal) to succeed; to work out
Synonym: udać się

Conjugation of zdarzyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdarzyć
future tense	1^st	zdarzę			zdarzymy
	2^nd	zdarzysz			zdarzycie
	3^rd	zdarzy			zdarzą
	impersonal	zdarzy się
past tense	1^st	zdarzyłem, -(e)m zdarzył	zdarzyłam, -(e)m zdarzyła	zdarzyłom, -(e)m zdarzyło	zdarzyliśmy, -(e)śmy zdarzyli	zdarzyłyśmy, -(e)śmy zdarzyły
	2^nd	zdarzyłeś, -(e)ś zdarzył	zdarzyłaś, -(e)ś zdarzyła	zdarzyłoś, -(e)ś zdarzyło	zdarzyliście, -(e)ście zdarzyli	zdarzyłyście, -(e)ście zdarzyły
	3^rd	zdarzył	zdarzyła	zdarzyło	zdarzyli	zdarzyły
	impersonal	zdarzono
conditional	1^st	zdarzyłbym, bym zdarzył	zdarzyłabym, bym zdarzyła	zdarzyłobym, bym zdarzyło	zdarzylibyśmy, byśmy zdarzyli	zdarzyłybyśmy, byśmy zdarzyły
	2^nd	zdarzyłbyś, byś zdarzył	zdarzyłabyś, byś zdarzyła	zdarzyłobyś, byś zdarzyło	zdarzylibyście, byście zdarzyli	zdarzyłybyście, byście zdarzyły
	3^rd	zdarzyłby, by zdarzył	zdarzyłaby, by zdarzyła	zdarzyłoby, by zdarzyło	zdarzyliby, by zdarzyli	zdarzyłyby, by zdarzyły
	impersonal	zdarzono by
imperative	1^st	niech zdarzę			zdarzmy
	2^nd	zdarz			zdarzcie
	3^rd	niech zdarzy			niech zdarzą
anterior adverbial participle		zdarzywszy
verbal noun		zdarzenie