zwengelen

Dutch

Etymology

From zwengel (“crank”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛ.ŋə.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: zwen‧ge‧len
• Rhymes: -ɛŋələn

Verb

zwengelen

1. (intransitive) to crank, to turn a crank

Inflection

Inflection of zwengelen (weak)
infinitive	zwengelen
past singular	zwengelde
past participle	gezwengeld
infinitive	zwengelen
gerund	zwengelen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwengel	zwengelde
2nd person sing. (jij)	zwengelt	zwengelde
2nd person sing. (u)	zwengelt	zwengelde
2nd person sing. (gij)	zwengelt	zwengelde
3rd person singular	zwengelt	zwengelde
plural	zwengelen	zwengelden
subjunctive sing.1	zwengele	zwengelde
subjunctive plur.1	zwengelen	zwengelden
imperative sing.	zwengel
imperative plur.1	zwengelt
participles	zwengelend	gezwengeld
1) Archaic.

Derived terms

• aanzwengelen