zwiać

Polish

Etymology

From z- +‎ wiać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zvjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡ɕ
• Syllabification: zwiać

Verb

zwiać pf (imperfective zwiewać)

1. (transitive) to blow away
2. (intransitive) to skedaddle, to hightail it, to run for it

   Synonyms: see Thesaurus:uciekać

Conjugation

Conjugation of zwiać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zwiać
future tense	1st	zwieję			zwiejemy
	2nd	zwiejesz			zwiejecie
	3rd	zwieje			zwieją
	impersonal	zwieje się
past tense	1st	zwiałem, -(e)m zwiał	zwiałam, -(e)m zwiała	zwiałom, -(e)m zwiało	zwialiśmy, -(e)śmy zwiali	zwiałyśmy, -(e)śmy zwiały
	2nd	zwiałeś, -(e)ś zwiał	zwiałaś, -(e)ś zwiała	zwiałoś, -(e)ś zwiało	zwialiście, -(e)ście zwiali	zwiałyście, -(e)ście zwiały
	3rd	zwiał	zwiała	zwiało	zwiali	zwiały
	impersonal	zwiano
conditional	1st	zwiałbym, bym zwiał	zwiałabym, bym zwiała	zwiałobym, bym zwiało	zwialibyśmy, byśmy zwiali	zwiałybyśmy, byśmy zwiały
	2nd	zwiałbyś, byś zwiał	zwiałabyś, byś zwiała	zwiałobyś, byś zwiało	zwialibyście, byście zwiali	zwiałybyście, byście zwiały
	3rd	zwiałby, by zwiał	zwiałaby, by zwiała	zwiałoby, by zwiało	zwialiby, by zwiali	zwiałyby, by zwiały
	impersonal	zwiano by
imperative	1st	niech zwieję			zwiejmy
	2nd	zwiej			zwiejcie
	3rd	niech zwieje			niech zwieją
passive adjectival participle		zwiany	zwiana	zwiane	zwiani	zwiane
anterior adverbial participle		zwiawszy
verbal noun		zwianie

Further reading

• zwiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zwiać in Polish dictionaries at PWN