admirator

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Noun[edit]

admirator (plural admirators)

  1. (archaic) An admirer; one who admires.

Latin[edit]

Etymology[edit]

From admīror +‎ -tor.

Noun[edit]

admīrātor m (genitive admīrātōris); third declension

  1. admirer

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative admīrātor admīrātōrēs
Genitive admīrātōris admīrātōrum
Dative admīrātōrī admīrātōribus
Accusative admīrātōrem admīrātōrēs
Ablative admīrātōre admīrātōribus
Vocative admīrātor admīrātōrēs

Descendants[edit]

Verb[edit]

admīrātor

  1. second/third-person singular future active imperative of admīror

References[edit]

  • admirator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • admirator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • admirator in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • admirator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Polish[edit]

Etymology[edit]

Learned borrowing from Latin admīrātor.[1][2] First attested in 1638.[3]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ad.miˈra.tɔr/
  • (file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: ad‧mi‧ra‧tor

Noun[edit]

admirator m pers (female equivalent admiratorka)

  1. admirer, lover (person who admires something)
    Synonyms: wielbiciel, miłośnik
    gorący admiratorardent admirer
    wielki admiratorgreat admirer
    admirator muzykimusic admirer
    admirator sztukiart admirer
    admirator czyjegoś dzieła/czyjejś twórczościadmirer of someone's work
    admirator talentutalent admirer

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjective
adverb
noun
verbs

References[edit]

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “admirator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “admirator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Danuta Lankiewicz (21.05.2009) “ADMIRATOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading[edit]

Romanian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from French admirateur. Equivalent to admira +‎ -tor.

Noun[edit]

admirator m (plural admiratori)

  1. admirer

Declension[edit]