dissilio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dis- +‎ saliō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dissiliō (present infinitive dissilīre, perfect active dissiluī, supine dissultum); fourth conjugation

  1. to burst asunder, fly apart
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
      Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam dudum gaudimonio dissilio, quod te talem video. Itaque hilaria mera sint, etsi timeo istos scolasticos ne me rideant. Viderint: narrabo tamen, quid enim mihi aufert, qui ridet? Satius est rideri quam derideri."
      Niceros was delighted by his friend's amiability and said, “May I never turn another penny if I am not ready to burst with joy at seeing you in such a good humour. Well, it shall be pure fun then, though I am afraid your clever friends will laugh at me. Still, let them; I will tell my story; what harm does a man's laugh do me? Being laughed at is more satisfactory than being sneered at.”
  2. To leap

Conjugation[edit]

   Conjugation of dissiliō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dissiliō dissilīs dissilit dissilīmus dissilītis dissiliunt
imperfect dissiliēbam dissiliēbās dissiliēbat dissiliēbāmus dissiliēbātis dissiliēbant
future dissiliam dissiliēs dissiliet dissiliēmus dissiliētis dissilient
perfect dissiluī dissiluistī dissiluit dissiluimus dissiluistis dissiluērunt,
dissiluēre
pluperfect dissilueram dissiluerās dissiluerat dissiluerāmus dissiluerātis dissiluerant
future perfect dissiluerō dissilueris dissiluerit dissiluerimus dissilueritis dissiluerint
passive present dissilior dissilīris,
dissilīre
dissilītur dissilīmur dissilīminī dissiliuntur
imperfect dissiliēbar dissiliēbāris,
dissiliēbāre
dissiliēbātur dissiliēbāmur dissiliēbāminī dissiliēbantur
future dissiliar dissiliēris,
dissiliēre
dissiliētur dissiliēmur dissiliēminī dissilientur
perfect dissultus + present active indicative of sum
pluperfect dissultus + imperfect active indicative of sum
future perfect dissultus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dissiliam dissiliās dissiliat dissiliāmus dissiliātis dissiliant
imperfect dissilīrem dissilīrēs dissilīret dissilīrēmus dissilīrētis dissilīrent
perfect dissiluerim dissiluerīs dissiluerit dissiluerīmus dissiluerītis dissiluerint
pluperfect dissiluissem dissiluissēs dissiluisset dissiluissēmus dissiluissētis dissiluissent
passive present dissiliar dissiliāris,
dissiliāre
dissiliātur dissiliāmur dissiliāminī dissiliantur
imperfect dissilīrer dissilīrēris,
dissilīrēre
dissilīrētur dissilīrēmur dissilīrēminī dissilīrentur
perfect dissultus + present active subjunctive of sum
pluperfect dissultus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dissilī dissilīte
future dissilītō dissilītō dissilītōte dissiliuntō
passive present dissilīre dissilīminī
future dissilītor dissilītor dissiliuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dissilīre dissiluisse dissultūrum esse dissilīrī dissultum esse dissultum īrī
participles dissiliēns dissultūrus dissultus dissiliendus,
dissiliundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dissiliendī dissiliendō dissiliendum dissiliendō dissultum dissultū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • dissilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissilio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.