dissultus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of dissiliō (“to burst asunder, fly apart”).
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /disˈsul.tus/, [d̪ɪs̠ˈs̠ʊɫ̪t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /disˈsul.tus/, [d̪isˈsul̪t̪us]
Participle[edit]
dissultus (feminine dissulta, neuter dissultum); first/second-declension participle
- (having been) burst apart
Inflection[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dissultus | dissulta | dissultum | dissultī | dissultae | dissulta | |
Genitive | dissultī | dissultae | dissultī | dissultōrum | dissultārum | dissultōrum | |
Dative | dissultō | dissultō | dissultīs | ||||
Accusative | dissultum | dissultam | dissultum | dissultōs | dissultās | dissulta | |
Ablative | dissultō | dissultā | dissultō | dissultīs | |||
Vocative | dissulte | dissulta | dissultum | dissultī | dissultae | dissulta |